Ruig terroir

Wijndomein Coume del Mas ligt in de appellatie Collioure, in het uiterste zuiden van Frankrijk, nabij de grens met Spanje. Opgericht in 2001 door Philippe en Nathalie Gard, beslaat het domein ongeveer 15 hectare verdeeld over 35 kleine percelen op steile, leisteenrijke hellingen die uitkijken over de Middellandse Zee. Vanwege het ruige terrein is mechanisatie onmogelijk, waardoor alle wijngaardwerkzaamheden met de hand worden uitgevoerd. ​

Wijnen vol karakter

Coume del Mas omarmt de natuur met een duurzame visie en werkt volgens biologische principes. Op steile, zonovergoten hellingen groeien traditionele druivenrassen als grenache noir, carignan, mourvèdre en syrah – afkomstig van stokoude wijnstokken, waarvan sommige al meer dan een eeuw geworteld zijn in de leisteenbodems. De wijnen spreken de taal van het landschap: intens, expressief en vol karakter. Met hun pure vertaling van het ruige terroir van Collioure, worden de wijnen van Coume del Mas wereldwijd geroemd om hun ziel, hun precisie en hun authentieke signatuur.

'On ne commande à la nature qu’en lui obéissant.'

- Men heerst slechts over de natuur door haar te gehoorzamen.

Dwergen op de schouders van reuzen

De geschiedenis heeft de uitzonderlijke terroirs van Collioure weten te bewaren: terroirs die erin geslaagd zijn de natuur en de tijd te trotseren, en die getuigen van een bijzondere relatie tussen de wijnstok en de mens. Waar in de meeste Franse appellaties het lot van de wijngaarden verbonden was met dat van geestelijken of investeerders, ontsnapt de cru Banyuls aan die regel. Hier storten kerken soms in, en weet men financiële avonturiers op zoek naar sensatie op afstand te houden. 

Het werk in de wijngaard werd hier altijd verricht door een menigte anonieme mensen, gedreven door eenzelfde passie. Die passie stelde hen in staat de natuur het hoofd te bieden en iets unieks te scheppen: wijnen die deze woeste natuur weerspiegelen.

Menselijk kunstwerk

Sinds de Romeinse tijd bouwt en onderhoudt men hier de muurtjes van droge stenen en de afwateringskanalen volgens dezelfde principes en op dezelfde manier: met de hand. Als de wilskracht en standvastigheid van deze mensen ooit waren verzwakt, dan had de erosie haar werk gedaan. Door regen en wind zou de bodem langzaam zijn weggegleden, waardoor elke vorm van landbouw onmogelijk zou zijn geworden.

Het landschap dat er vandaag is, is dan ook volledig door mensenhanden gevormd. Het stille bewijs van de nederigheid en het millennia-oude werk van generaties. Een waar menselijk kunstwerk.